2.9 Atque haec quidem, ut
supra dixi, veteris sunt Graeciae. Coloniarum vero
quae est deducta a Graiis in Asiam, Thracam, Italiam, Siciliam, Africam praeter unam Magnesiam,
quam unda non adluat? Ita barbarorum agris quasi
adtexta quaedam videtur ora esse Graeciae;
nam e barbaris quidem ipsis nulli erant antea maritumi praeter Etruscos et Poenos, alteri mercandi causa,
latrocinandi alteri. Quae causa perspicua est malorum commutationumque Graeciae propter ea vitia
maritimarum urbium, quae ante paulo perbreviter adtigi. Sed tamen in his vitiis inest illa magna commoditas, et, quod ubique genitum est, ut
ad eam urbem, quam incolas, possit adnare, et rursus
ut id, quod agri efferant sui, quascumque velint in
terras, portare possint ac mittere.
ch. 5
2.10
Qui potuit igitur divinius et utilitates conplecti
maritimas Romulus et vitia vitare, quam quod urbem
perennis amnis et aequabilis et in mare late influentis posuit in ripa? quo posset urbs et accipere a
mari, quo egeret, et reddere, quo redundaret, eodemque ut flumine res ad victum cultumque maxime
necessarias non solum mari †absorberet, sed etiam
invectas acciperet ex terra, ut mihi iam tum divinasse
ille videatur hanc urbem sedem aliquando et domum
summo esse imperio praebituram; nam hanc rerum
tantam potentiam non ferme facilius ulla in parte
Italiae posita urbs tenere potuisset.
ch. 6
2.11
Urbis autem ipsius nativa praesidia quis est
tam neglegens qui non habeat animo notata ac plane
cognita? cuius is est tractus ductusque muri cum
-- -- Romuli, tum etiam reliquorum regum sapientia definitus
ex omni parte arduis praeruptisque montibus, ut unus
aditus, qui esset inter Esquilinum Quirinalemque montem, maximo aggere obiecto fossa cingeretur vastissima, atque ut ita munita arx circumiectu arduo et
quasi circumciso saxo niteretur, ut etiam in
illa tempestate horribili Gallici adventus incolumis
atque intacta permanserit. Locumque delegit et fontibus abundantem et in regione pestilenti salubrem;
colles enim sunt, qui cum perflantur ipsi, tum adferunt umbram vallibus.
ch. 7